Eindelijk van ons!

Er ging een alarm af en we renden allemaal naar het middendek. Na snel geteld te hebben trokken we de bak open om een zwemvest aan te trekken, toen Sam ineens riep dat dit geen oefening was en dat er niks aan de hand was… eerst kwam het nieuws dat de klok een uurtje terug ging, we lopen nu dus vijf uur achter op Nederland. Toen we allemaal weer naar binnen wilden gaan riep hij ineens: “oh ja, de scheepsovername gaat NU in!” na ons luide gejuich stapte Cecile, de nieuwe kapitein, dan eindelijk naar voren. De eerste wacht, waar ik inzat aangezien ik niet was aangenomen op de functie waarvoor ik gesolliciteerd had, ging in! Dit was de wacht van 5-9. Ik rende nog even snel naar binnen om de laptop waar ik op bezig was geweest af te sluiten en toen meldde ik me voor de eerste wacht. Voor mij veranderde er tijdens deze scheepsovername niet heel veel, aangezien ik matroos was en ik in mijn vrije tijd nog steeds veel aan school zat. Ik had namelijk eindelijk een paar toetsen binnen! Het was wel erg leuk omdat je toch meer vrijheid had dan normaal. Niemand hoefde namelijk echt aan school en er heerste een soort van vakantiestemming onder sommigen. Anderen moesten keihard werken want elke dag moesten er nog maaltijden worden geserveerd, een krant worden gepubliceerd, filmpjes worden gemaakt, voor arts geleerd worden en vele andere dingen. Ik denk dat het hoogtepunt toch wel echt lag bij het moment dat Cecile de leiding nam terwijl we gingen gijpen! Sommigen zullen misschien wel weten wat gijpen is, maar ik kan je vertellen dat dit op een driemaster heel anders is! Gijpen houdt namelijk in dat je met de kont van het schip door de wind draait, waardoor de wind van de andere kant komt en alle zeilen de andere kant opgaan. Als je dit niet goed doet zorgt het voor erg gevaarlijke situaties. Het ging misschien niet zo snel als normaal maar het is helemaal goed gegaan! De scheepsovername was na een paar dagen jammer genoeg afgelopen, we waren namelijk in Dominica aangekomen. Dit betekende minder vrijheid voor ons maar het zien van land na twee weken zee maakte het allemaal goed.