de beste plek om eieren te koken - deel 1

​Om half zes 's ochtends werden onze lichten aangegooid en moesten we opstaan. Het was namelijk tijd voor de eerste nachten van het schip af! de afgelopen jaren gingen ze naar de Rastafari's, maar zij waren na de orkaan jammer genoeg nog niet klaar om ons te ontvangen. Wij gingen dus iets nieuws doen. Toen we om zeven uur allemaal met de bijboot naar het vasteland waren gebracht konden we gaan rijden. Er stonden drie busjes klaar waar we ons met al onze spullen in moesten proppen. Ik dacht dat ze op Kaapverdië hard reden maar dat was langzaam vergeleken met dit! We scheurden over het eiland. Volgens mij is er hier een derde taal, de toetertaal. Er wordt getoeterd bij scherpe bochten, als iemand asociaal doet, naar vrienden en naar mensen die op de weg lopen, allemaal verschillende lengtes. Af en toe remde het busje ineens heel erg af, dan hield de weg ineens een stukje op om vijf meter verder weer door te gaan. Na een tijdje waren we dan eindelijk aangekomen bij het pad naar de boiling lakes. Hierheen hiken was erg zwaar, het was namelijk bergje op bergje af. Het was wel heel leuk, want onze gids vertelde af en toe iets over de planten en de omgeving. Op gegeven moment kwamen we langs een bepaalde plant met hele sterke hangende wortels, een prima ding om aan te slingeren! Als een soort van Tarzans gingen we door het bos (:. Even later begon het te ruiken naar rotte eieren, de geur van zwavel. Dit komt van de boiling lakes dus wij dachten dat we er bijna waren maar nee hoor, we waren pas een uurtje bezig.

---