Op dag zes was het dan zover, we gingen paardrijden! Na even onderhandelen over de prijs werden we allemaal op een paard gehesen. Mijn paard was Mocho. We reden door een heel mooi landschap. Aan het begin zat ik alleen maar angstig naar Mocho te staren, maar na een tijdje was ik gewend en kon ik er ook nog echt van genieten. Ik vond het erg grappig en daarnaast heel bijzonder om paard te rijden. We stopten bij een tabaksplantage, waar ze ons leerden hoe je sigaren maakt. Ook dit was erg leuk om te zien. Daarnaast vertelde hij ook hoe het leven als tabaksboer in Cuba is, wat natuurlijk allemaal inspiratie is voor mijn PGO-opdracht van maatschappijleer? We reden weer door en stopten vervolgens bij een plek waar ze rum, koffie en honing produceerden. Weer wat informatie voor mijn PGO en daarnaast ook een kans om de heerlijke honing te proeven. Er werd ook rum aangeboden maar dat dronken we natuurlijk niet. We mochten het ook niet meenemen, sorry pap en mam. Op de terugweg gingen we draven met de paarden. Hierbij sloegen de stijgbeugels de hele tijd tegen mijn benen aan, wat voor wondjes op mijn enkels heeft gezorgd. Het was het helemaal waard. Dit was namelijk een van de leukste dingen die ik in Cuba heb gedaan. Toen was het alweer tijd voor de laatste avond in Vinjales, wat ik zelf erg jammer vond. Het is namelijk een erg mooie plek en het is allemaal heel erg relaxed. We hadden ’s avonds allemaal niet heel veel honger, we hadden namelijk laat geluncht. Het avondeten hadden we dus in een crêpe tentje. Dit was wel weer genieten. Een dag om te herinneren dus!

Het was dag twee van de eigen reis en het plan was om van Trinidad naar Santa Clara te reizen. In ons beste Spaans probeerden we duidelijk te maken aan de Casa-eigenaresse dat we 1 taxi wilden voor acht personen, maar het bleek niet goed genoeg te zijn. Toen de taxi er eindelijk was, bleken het namelijk niet een maar twee te zijn! Wij mochten absoluut niet opsplitsen en hebben hem moeten afwijzen. We hebben onze tassen gepakt en zijn naar het centrum gegaan om daar alsnog op zoek te gaan naar een taxi. Dit bleek moeilijker dan verwacht. Niemand wilde ons namelijk voor een goed bedrag meenemen in zijn taxi, als diegene er al een had. Iedereen bood ons namelijk “dos coches” aan. Toen we uiteindelijk een taxi hadden gevonden, was hij te duur. We zijn weggelopen en toen was het plotseling wel goed voor de prijs die wij wilden. Na een tijdje in de taxi te hebben gezeten stopten we ineens bij een huisje, op tweeënhalve kilometer van het dichtstbijzijnde dorpje. Hier was 1 huisje, waarin een paar Cubanen wonen. Daarnaast was er een soort van afdakje. De taxi bleek kapot te zijn… de chauffeur stond eerst over de motor gebogen, samen met een andere taxichauffeur die was gestopt. Wij zijn onder het afdakje gaan zitten en begonnen aan een potje regenwormen. Op een gegeven moment was de taxichauffeur verdwenen, en we wisten niet zeker waarom. Een paar mensen gingen het toen in het huisje vragen en het bleek dat hij bezig was met een nieuwe taxi regelen. Wij wisten niet zeker of hij nog terug zou komen, maar we wilden graag ons spelletje afmaken en hadden een zin om iets te ondernemen dus we gingen lekker door. jammer genoeg won ik niet... toen vonden we het tijd voor een geweldige fotosessie met de kapotte taxi, we hadden namelijk toch niks beters te doen. Op een gegeven moment kwam de chauffeur dan eindelijk terug, met twee taxi’s! we hebben toen eerst een discussie met hem gehad, wat ertoe leidde dat we naar het dichtstbijzijnde dorpje gingen lopen. De vrouw van het huisje kwam langs op het moment dat we onze backpacks aan het omdoen waren en gaf ons toen een paar heerlijke bananen. Met een volle maag begonnen we vervolgens vol goede moed aan de tocht naar het dorpje. Ik vond het lopen helemaal niet erg, aangezien het een heel mooi gebied was en we de zon langzaamaan weg zagen zakken. ik kon er dus wel van genieten. Toen we aan de andere kant van het dorpje waren was er een bushalte, waar een bus stond! Wij zijn er naartoe gerend en ingestapt, want in het dorpje waar we waren was namelijk haast niks en we hadden geen zin om daar te slapen. De bus was heel oud en krakkemikkig, maar het was wel bijzonder en de omgeving was wederom erg mooi. Toen de bus op zijn eindbestemming was aangekomen waren we weer een stuk dichter bij Santa Clara en hadden we al aardig wat geld bespaard, we hoefden namelijk niet voor de bus en niet voor de taxi te betalen. wij
 gierige Nederlanders waren daar natuurlijk erg blij mee, vooral aangezien we een beperkt budget hebben. De buschauffeur was erg aardig en behulpzaam en legde ons uit waar de volgende bus ging. We zijn daarnaartoe gelopen en in een soort van veewagen gestapt, waar houten bankjes langs de muren waren gemaakt. Het was erg grappig om eens meegemaakt te hebben en we kwamen tenminste bij onze bestemming. Erg comfortabel was het alleen niet. Eindelijk in Santa Clara aangekomen moesten we nog op zoek naar een Casa Particulares voor de nacht. Gelukkig verliep dit wel redelijk soepel. Dat mocht ook wel na onze lange reis. We legden onze spullen in de Casa en gingen op zoek naar eten. Dit bleek niet zo simpel te zijn. Het was immers Valentijnsdag en iedereen wil dan uit eten. Dit zorgde ervoor dat er een rij stond voor elk restaurant. We zijn uiteindelijk op het dakterras van een ander Casa beland. We hadden hier niet goed geïnformeerd, ze bleken namelijk maar 1 gerecht te serveren en dat was niet heel goedkoop. We hebben dat gerecht toen vier keer besteld, want we wisten niet of het lekker zou zijn. Dat was het niet, het vlees was namelijk gewoon koud en ook de rest vond ik niet heel geweldig. Ach ja, dan hebben we tenminste een keer typisch Cubaans gegeten! Daarna hebben we een (heel groot) ijsje gehaald omdat we allemaal toch nog wel zin in iets. Ach ja, we hadden zoveel geld bespaard dat dit prima kunt. na onze lange en vermoeienende maar mooie dag was het voor mij tijd om het bed in te duiken, om de volgende dag weer nieuwe avonturen te kunnen beleven!

Het was zo ver, de dag voor eigen reis twee was aangebroken. Na het ontbijt hebben we eerst afscheid genomen van onze geweldige stuurvrouw Jet. Zij gaat deze week namelijk terug naar Nederland en we zien haar in de laatste week pas weer. Daarna zijn we in de bijboot gestapt en onderweg gegaan naar het afzetpunt. Vanaf daar zijn we naar het centrum van Cien Fuegos gelopen. Het zonnetje scheen, de lucht was blauw en wij hadden er allemaal superveel zin in. In het centrum aangekomen zijn we de eerste bank ingelopen die we tegenkwamen om geld te wisselen. Daarna zijn we naar een winkel gegaan. Hier zijn we er gelijk achter gekomen dat de winkels totaal anders zijn dan in Nederland. Er is namelijk veel minder. We hebben wel kunnen krijgen wat we wilden en zijn toen op zoek gegaan naar een taxi. Dit ging verrassend makkelijk. Er waren namelijk een hele hoop mensen die “taxi taxi” riepen. Wij zijn gewoon op een van die mannen afgestapt en hebben hem gevraagd of hij een taxi voor acht personen had. Hij pakte er gelijk zijn telefoon bij en belde zijn contacten op om te vragen of zij een auto voor ons hadden. Een half uur later konden we instappen. We zaten in een oude auto, zoals je die eigenlijk haast alleen maar ziet hier. Het verkeer op de wegen bestaat namelijk uit oude autoʼs, luxe nieuwe bussen, fietstaxiʼs, paard en wagen, moderne taxiʼs en heel af en toe een moderne auto. De taxi bracht ons, door het mooie landschap van Cuba, naar Trinidad. We gingen binnendoor en zagen dus een beetje hoe de Cubanen op het platteland leven. Tussendoor moesten we nog eens  stoppen omdat er een aantal geiten op de weg liepen. Na even toeteren vervolgden we onze weg. Aangekomen in de stad vroeg onze chauffeur ons of we nog een casa zochten, om ons vervolgens bij de deur af te zetten. Ook onze eerste casa was een feit. Het was een erg mooie plek met zelfs een dakterras. We hebben onze backpacks gedropt en zijn vervolgens Trinidad ingegaan. Het is een erg mooie en oude stad, met straten die niet geasfalteerd zijn en veel muziek. We wilden eigenlijk naar een pleintje met WiFi om een uurtje met thuis te bellen, maar blijkbaar was het een van de dagen dat de Cubaanse regering er geen zin in had. De WiFi stond dus uit. We zijn toen wat gaan drinken op een terrasje. Op een gegeven moment wilden wij net even naar een supermarkt gaan, toen het
keihard begon te regenen. Eerst wilden we schuilen maar toen besloten dat we net zo goed konden rennen. Om niet volledig nat te worden renden we van winkeltje naar winkeltje, om tussendoor elke keer even te schuilen. Ik denk dat  het er erg grappig uitzag. Even later regende het zo hard dat er een drie meter brede stroom water in het midden van de weg lag en naar beneden stroomde. Gelukkig lag de winkel aan de goede kant van de straat. Na de winkel hebben we pizza gegeten in een tentje dat fan was van fc Barcelona. Het hing namelijk helemaal vol met vlaggen, shirts en fotoʼs en ook op de kaart stond het logo. Na een geslaagde maaltijd zijn we teruggegaan naar het hostel, om terug te kijken op een geslaagde eerste dag.

Vanaf het moment dat je aan boord komt zijn er een aantal dingen die vaak naar voren komen. Eigen reis, zeeziekte, de Teide en de Cubaschoonmaak. Wat de schoonmaak hier zo bijzonder maakt is dat alles helemaal schoon moet zijn, zo schoon als het in drie maanden niet geweest is. Cuba is namelijk erg streng met wie ze binnenlaten en als het niet schoon zou zijn zouden we dus niet geaccepteerd worden. ’s Ochtends hadden een aantal leerlingen al een plan gemaakt en toen was het boenen maar! We zijn de hele dag bezig geweest en ik was ’s avonds dan ook erg moe. Omdat we het zo goed gedaan hadden, vonden we het tijd voor een extra filmavondje. Er waren zelfs koekjes gebakken om te kunnen snacken tijdens de film. Lekker kruimelen in die salon die daarvoor spik en span was, hmmm… de volgende ochtend was het eerst tijd voor de facecheck, waarna ze aan boord komen. De facecheck is in elk land anders. Soms kan Sam, de kapitein, dat gewoon doen en soms verzamelen we allemaal op het middendek. In Cuba moesten we echter allemaal aan land, om vervolgens om de beurt in het kantoortje geroepen te worden. Hier werd er een foto gemaakt en werden een aantal dingen uit je paspoort genoteerd, om vervolgens een stempel te krijgen. Toen iedereen eenmaal weer terug aan boord was kwamen ze het schip controleren. Ook dit was een hele belevenis, ze controleerden namelijk met honden alle ruimtes. Gelukkig zijn we binnengelaten en kunnen we woensdag gewoon op eigen reis!