Alleen op de wereld, nou ja, met de dieren dan

Soms voelt het zo, we zijn namelijk nog steeds midden op de oceaan en er zijn geen andere mensen in de buurt, afgezien van onze groep. Ons gezelschap bestaat uit de vliegende vissen die af en toe aan boord springen, Gert de meeuw die af en toe langskomt, een andere vogel die ik vandaag zag en waar ik de naam niet van ken maar die ik toch wil noemen en de dieren die we eigenlijk nooit zien.  er zijn ondertussen twee vissen gevangen met de lijn die achter de boot hangt. Het is erg bijzonder om te zien hoe zo’n dier wordt binnengehaald, maar het is ook wel een beetje agressief. Als hij binnen wordt gehaald wordt hij namelijk op het achterdek gegooid, houdt iemand de vis in bedwang en komt iemand aanzetten met een mes om het dier zo snel mogelijk uit zijn lijden te verlossen. De vis smaakte in ieder geval goed. Ook was er pas een walvis, die vlakbij de boot was. Wij zaten binnen allemaal rustig aan school te werken, komt er iemand binnenrennen die keihard WALVIS, NAAST DE BOOT!!! Schreeuwt. Binnen een halve minuut was iedereen de trap opgerend. Scholieren, slapende kinderen, keukendienst, iedereen was buiten. Zelf heb ik hem alleen van een afstandje gezien maar alsnog was het erg gaaf. Toch kan ik niet wachten tot ik weer land onder mijn voeten heb, ook al heb ik geen last meer van zeeziekte en ben ik steeds beter gewend aan de schommelingen van het schip. Ik heb wel weer genoeg water gezien.